Leczenie chorób dziecięcych masażem Tui Na ma bardzo długą tradycję w medycynie chińskiej. Obok akupunktury, ziołolecznictwa i dietetyki jest on jedną z podstawowych technik leczenia, do tej pory stosowaną na oddziałach pediatrii w chińskich szpitalach.
Z TEGO ARTYKUŁU DOWIESZ SIĘ:
- Jakie są podstawowe zasady chińskiej medycyny pediatrycznej?
- Jakie są przyczyny ADHD według medycyny chińskiej?
- Jak dostosować masaż do syndromu choroby?
POLECAMY
Najstarsze teksty poruszające specyfikę fizjologii dziecka i patogenezy chorób mają ponad 2000 lat. Początek kodyfikacji doktryn pediatrycznych przypada na czas utworzenia szkół medycznych przez cesarza Cheng Zu w roku 443 naszej ery. Sprzyja to mnożeniu się dyscyplin terapeutycznych, wśród których wyodrębnia się specjalizacja w medycynie dziecięcej, prowadząc do rozwoju pediatrii oraz jej zasad.
Stopniowo, obok ziołolecznictwa, pojawiają się w tekstach medycznych traktaty dotyczące masażu pediatrycznego, a ich ukoronowaniem są dwa klasyczne dzieła opublikowane w XVII w.: Xiaoer anmo jin (Kanon masażu pediatrycznego) oraz Xiaoer tuina mijue (Sekrety masażu pediatrycznego), których autorami są czterej specjaliści w pediatrii (SI MING CHEN SHI): Gong Yuan Lin, Hu Lian Bi, Zhou Yu Fan i Yao Guo Zhou.
PODSTAWY MASAŻU TUI NA
Podstawy masażu Tui Na nie są więc wulgaryzacją praktyk ludowych, lecz opierają się na tekstach klasycznych dzieł medycyny chińskiej oraz na przekazach praktyki klinicznej. Temat masażu Tui Na jest bardzo obszerny zarówno w zastosowaniu terapeutycznym, jak i w złożonym systemie używanych technik oraz specyfice diagnozy chorób dziecięcych. Jest on – u boku akupunktury, ziołolecznictwa i dietetyki – jedną z podstawowych technik używanych po dzień dzisiejszy na oddziałach pediatrii w szpitalach medycyny chińskiej Państwa Środka.
Tak więc, aby zrozumieć jego działanie, a co najważniejsze, dostosować metody masażu do syndromu patologii, niezbędna jest znajomość fizjologii energetycznej u dzieci oraz patogenezy chorób dziecięcych w świetle złożonego systemu medycyny chińskiej, która skupia swą uwagę na leczeniu przyczyn choroby, a nie na wynikających z niej skutków, czyli symptomów.
Zatem, zanim poruszy się temat schematów i protokołów masażu, warto zrozumieć specyfikę podejścia do chorób dziecięcych w chińskiej medycynie pediatrycznej, gdyż aspekty fizjologiczne i patologiczne u dzieci są nieco odmienne niż u dorosłych, szczególnie w pierwszych latach życia.
JAK WYBRAĆ STRATEGIĘ LECZENIA?
Należy więc pamiętać o następujących zasadach pediatrycznych przy wyborze strategii leczenia:
- Charakterystyką wieku dziecięcego jest duża dynamika rozwoju organizmu. Jej bazę stanowi funkcja Shen (Nerki), czyli spichlerz energii Yin/Yang, której siła wynika z odziedziczonej po rodzicach odporności oraz z pożywienia w łonie matki, a następnie z codziennej diety. U dzieci wiążą się z tym duże zapotrzebowanie na produkty odżywcze, które powinny być bogate w ziarna i lekkostrawne, oraz adekwatna higiena życia, czyli regularność posiłków, wystarczająca ilość snu, a także umiarkowana stymulacja sensoryczna i fizyczna. Biorąc pod uwagę fakt, iż cały rozwój dziecka aż po wiek dojrzewania oparty jest na sile funkcji Shen (Nerki), dietetyka odgrywa kluczową rolę w profilaktyce zdrowia medycyny chińskiej pediatrycznej.
- Funkcje (Zang Fu) są jeszcze delikatne i niedojrzałe, a ich kształtowanie niezakończone. Pod względem zarówno materialnym Xue i Qi (Krwi i Energii), jak i funkcjonalnym organizm dziecka nie jest w pełni rozwinięty. Na szczególną uwagę i troskę zasługują funkcje Zang: Pi (Śledziona) oraz Fei (Płuca), które są w pełnej fazie rozwoju do 7.–8. roku życia. Wiąże się z tym fizjologiczna wrażliwość układu pokarmowego i oddechowego, co wyjaśnia podatność dzieci na zaburzenia trawienne oraz słabą odporność na patogeny zewnętrzne. Przypomnijmy również, że funkcja Pi (Śledziona) będzie dla dziecka podstawą do wzmacniania funkcji Shen (Nerek), dlatego też jej przeciążenie nieadekwatną dietą może doprowadzić do osłabienia organizmu dziecka.
- Choroby dziecięce mają ogólnie podobne schematy patologii jak u dorosłych. Jedynym wyjątkiem jest Siedem Emocji, czyli aspekt psychosomatyczny chorób. Wynika to z tego, że dziecko do pewnego wieku nie posiada własnej świadomości jako indywiduum, gdyż rozwija się ona stopniowo, tak jak cały młody organizm. Wszelkie stany emocjonalne dziecka są uwarunkowane przede wszystkim emocjami występującymi w otaczającym je środowisku. Podkreślić również należy, iż czym młodsze dziecko, tym większy jest jego związek z przeżyciami psychicznymi matki. Dlatego też w przypadku somatyzacji emocji u dzi
